Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ninjas and Zombies: Is there a movie big enough for both of them?


Νίντζα και Ζόμπι: Χωράνε στην ίδια ταινία;

Λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν ένα ζόμπι ακόμα πιο badass! Γι αυτό λοιπόν, όταν ο τίτλος της ταινίας υπόσχεται όχι μόνο ζόμπι αλλά και νίντζα, οι προσδοκίες ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.

Απλά σκεφτείτε το. Από τη μια, οι νίντζα, άρτια εκπαιδευμένοι δολοφόνοι, αόρατοι και αθόρυβοι, γρήγοροι και αποτελεσματικοί, με γαμάτα όπλα και δηλητήρια. Από την άλλη, τα ζόμπι, είναι ήδη νεκροί, δε νιώθουν πόνο, κρύο ή ζέστη, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς μαζί τους και δε θα σταματήσουν μέχρι να σε φάνε. Τι θα γινόταν αν κάποιος έστελνε ένα νίντζα clan να σταματήσει μια ορδή από ζόμπι; Ή αν κάποιος ξαναζωντάνευε νίντζα πολεμιστές για να κατακτήσουν τον κόσμο; Θα βλέπαμε επιτέλους επικές μάχες και θρυλικούς αήττητους πολεμιστές;

Οι 3 ακόλουθες ζομποταινίες προσπάθησαν να απαντήσουν στα καυτά αυτά ερωτήματα και έλαχε σε μένα το ιερό καθήκον να τις αξιολογήσω και να της παρουσιάσω.

Zombie vs Ninja (Godfrey Ho credited as Charles Lee, 1987).

Διεφθαρμένοι νίντζα επιδιώκουν με ληστείες και δολοφονίες να γίνουν πανίσχυροι. Ο νεαρός πρωταγωνιστής πρέπει να πάρει εκδίκηση και να σώσει τον κόσμο από το κακό και την διαφθορά αλλά είναι τελείως μα τελείως άχρηστος. Ένας νεκροθάφτης / μάγος / Kung fu master θα αναλάβει να διδάξει τον εκλεκτό. Και ένας αμερικάνος σούπερ νίντζα που ανοίγει τον δρόμο για τον εκλεκτό αλλά και τους Power Rangers με την τολμηρή και καινοτόμα στολή του και τις πρωτοποριακές φιγούρες του. Η ταινία έχει αστείες στιγμές αλλά αν δεν έγινε ξεκάθαρο από την παραπάνω περιγραφή δεν έχει ζόμπι. Οκ έχει, αλλά είναι λίγοι και χρησιμεύουν σαν σάκοι του μποξ. Ξέρουν όμως kung-fu


The Janitor’s overall rating: 2/5




Ninjas Vs Zombies (Justin Timpane, 2008)

Ένας μάγος – πάλι- ανασταίνει τον αδικοχαμένο αδερφό του, ο οποίος χρησιμοποιεί την οικογενειακή παράδοση στις απόκρυφες τέχνες και τις καινούριες δυνάμεις του για να καταλάβει όλο τον κόσμο. Πώς; Ρουφάει τις ψυχές των ανθρώπων και τους μεταμορφώνει σε απέθαντους σκλάβους του. Ο μετανιωμένος μάγος, βλέποντας το κακό που έκανε, αποφασίζει να εμφυσήσει νίντζα υπερδυνάμεις στους ανίδεους φίλους του για να σώσουν τον κόσμο. Έχει κάποιες καλές μάχες και αστείες στιγμές αλλά δεν βλέπουμε μια αναμέτρηση μέχρι θανάτου όπως θα έπρεπε. Είναι πιο πολύ wannabe-νίντζα εναντίον μάγου…


The janitor’s overall rating: 3/5


Ninja Zombies, (Noah Cooper, 2011)

Η ταινία μας ξεναγεί στις περιπέτειες ενός απλού, καθημερινού νέου, που περνάει τη ζωή παίζοντας  video games με τους φίλους του (θα μπορούσες να είσαι εσύ αυτός!) όταν ξαφνικά μαθαίνει για τη βαριά κληρονομιά του. Όντας ο μοναδικός απόγονος μιας μεγάλης παράδοσης νίντζα πολεμιστών, πρέπει να αναλάβει το ιερό καθήκον τους. Να μείνουν κλειστές οι πύλες της κόλασης. Αλλά το δράμα του ήρωα μας εντείνεται όταν πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή του αδερφού της κοπέλας που γουστάρει και στο ιερό του καθήκον. Και καταλήγει να τον «κυνηγάνε» οι πιο αργοί ζομπονίντζα του κόσμου. Ο σκηνοθέτης της ταινίας δήλωσε σε συνέντευξη ότι δεν είναι μια ταινία τρόμου, με ζόμπι και νίντζα αλλά μια ταινία για την συναισθηματική και πνευματική ενηλικίωση, τη φιλία και την ανάληψη ευθυνών. Η ομάδα του Zombie Files θέλουμε να του ευχηθούμε να βγάλει 90 πέτρες στα νεφρά (όσα και τα λεπτά της ταινίας) και να τις κατουρήσει μία μία! Άμα θέλεις να βγάλεις ταινία για την ενηλικίωση και άλλα τέτοια, σύρε να κάνεις remake το dawsons creek! Και μη βάλεις ούτε νίντζα ούτε ζόμπι.


The janitor’s overall rating: 1/5

Προκύπτει εύλογα το ερώτημα: μα γιατί από το συνδυασμό νίντζα και ζόμπι προκύπτει στην καλύτερη περίπτωση μια μέτρια ταινία; Μήπως οι γρήγοροι και εκλεπτυσμένοι νίντζα δεν ταιριάζουν με τα αργά, ασυντόνιστα και βάρβαρα ζόμπι; Μήπως νίντζα και ζόμπι είναι αμφότεροι τόσο γαμάτοι που αλληλοαναιρούνται; Ή μήπως δεν έχει βρεθεί ακόμα ο άνθρωπος με το όραμα και το ταλέντο να τους συνδυάζει σε μια θρυλική ταινία; Προσωπικά προτιμώ την τελευταία εκδοχή και νομίζω ότι όλοι εμείς μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε αυτόν τον άνθρωπο να φτιάξει αυτή την ταινιάρα μια μέρα νωρίτερα. Είναι καθήκον να γράψετε σε αυτό το blog τις ιδέες σας για την ταινία που θα συνδυάζει την ανατολή και τη δύση και θα μας καθηλώσει όλους. Κι αν κάποιος από εσάς είναι αυτός ο ταλαντούχος οραματιστής, ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ!






more brains... »

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Till death do us part?

Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος;

Συνήθως γνωρίζεις τον/την άντρα/γυναίκα της ζωής σου, ερωτεύεστε και παντρεύεστε δίνοντας όρκους "αιώνιας" αγάπης. Βέβαια, κάθε υποχρέωση απέναντι σε αυτούς τους "αιώνιους" όρκους, ενώπιον θεών και ανθρώπων λήγει όταν συμβεί το τραγικό γεγονός του θανάτου (και πολλές φορές νωρίτερα). Ή μήπως όχι;

Τι γίνεται όταν ο/η αγαπημένος/η σου δεν παραμένει νεκρός/ή; Και μάλιστα όταν δεν θεωρεί ότι αυτό το μικρό και ασήμαντο συμβάν του θανάτου είναι εμπόδιο για τη σχέση σας; Ή τι θα κάνεις ΕΣΥ αν ένα πρωί ξυπνήσεις νεκρός/ή αλλά ακόμα τρελά ερωτευμένος/η; Είναι ο έρωτας αρκετά τυφλός για να αντέξει αυτές τις δοκιμασίες;

Ο έρωτας μετά θάνατον έχει απασχολήσει αρκετούς δημιουργούς ζομποταινιών τις τελευταίες 4 δεκαετίες. Παρόλο που το θέμα δεν έχει διερευνηθεί πλήρως, οι παρακάτω ταινίες άνοιξαν αυτό το θέμα ταμπού και ήρθε η ώρα να μελετήσουμε τις απαντήσεις τους.

1. Ζομποέρωτες στα 80s

Θα ξεκινήσω από τη πιο γνωστή ταινία, το Reanimator (Stuart Gordon, 1985). Θα εστιάσω στην έμμονη του Dr Carl Hill με τη Megan, κόρη του συνεργάτη και φίλου του. Ο Hill κάνει τα πάντα για να κερδίσει τη νεαρή (και ερωτευμένη με τον Dan) Megan ακόμα και αφού πεθάνει, ακόμα και αφού αναστηθεί, ακόμα και όταν το αναστημένο κεφάλι του δεν είναι πια συνδεδεμένο με το αναστημένο σώμα του. Ενώ λοιπόν το κεφάλι του είναι απασχολημένο με το μαθαίνει από το νεαρό Herst το ελιξήριο της αιώνιας ζωής, το σώμα του αναλαμβάνει να απαγάγει τη νεαρή κοπέλα. Μάλλον είχε μεγάλα σχέδια για το μέλλον τους αλλά δυστυχώς δε το μαθαίνουμε γιατί η νεαρά πεθαίνει στην σφαγή του ακολούθησε.
πως φαίνεται ο ερωτευμένος...

Την ίδια χρονιά όμως, μια λιγότερο γνωστή ταινία, το Hard Rock Zombies (Krishna Shah, 1985), αντιμετωπίζει το ζήτημα με μια πιο ρομαντική ματιά. Σε μια δεκαετία που οι B-movies δείχνανε γυμνό και έντερα για να πουλήσουν, αυτή η θαρραλέα ταινία επένδυσε στον έρωτα και τη ροκ μουσική! Η ροκ μπάντα της ταινίας επιμένει να αρχίσει το tour της σε μια πουριτανική επαρχιακή πόλη και αυτό θα αποδειχτεί καταστροφικό όχι μόνο για την καριέρα τους αλλά και για τις ζωές των ρομαντικών καλλιτεχνών. Απεγνωσμένη η κόρη του δημάρχου της πόλης (με την οποία ο τραγουδιστής είχε συνάψει ένα αγνό, τρυφερό ειδύλλιο), προσεύχεται στον τάφο του καλού της για βοήθεια. Κι αυτός, μαζί με την ηρωική του μπάντα, ανασταίνεται για χάρη της. Αυτός είναι έρωτας, όχι μαλακίες! Μαζί σκοτώνουν όλους τους κατοίκους της πόλης που είναι καταβάθος λυκάνθρωποι, ανώμαλοι, παιδεραστές, κακοί μάγοι και ο Χίτλερ και μετά η μπάντα αναπαύεται εν ειρήνη. Χμ, μάλλον θα έπρεπε να είχαν επενδύσει λίγο παραπάνω στο σενάριο...

Θέλω να τονίσω ότι 2 χρόνια νωρίτερα, η πρώτη ταινία που πραγματεύεται μια σχέση μεταξύ νεκρών και ζωντανών είναι ελληνική! Πρόκειται για τον Δράκουλα των Εξαρχείων (Νίκος Ζερβός,1982). Όσοι την έχετε δει θα θυμάστε φυσικά τον έρωτα που ενώνει τον νεκραναστημένο Πανούση με την κόρη του τρελού ορθοπεδικού από τα Καρπάθια. Υπονοείται, καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, ότι αυτός ο έρωτας είναι η μούσα του Πανούση. Όσοι δεν την έχετε δει, να πλύνετε καλά τα χέρια σας και να τα βάλετε στη κοντινότερη πρίζα. 

Ζομποέρωτες στα 90s

Αχ, αυτή η τρυφερή και politically correct δεκαετία, του Beverly Hill και των Power Rangers, όταν ακόμα οι έφηβοι δεν είχαν σεξουαλικές ορμές και οι ενήλικες σεβόντουσαν το έτερο τους ήμισυ μέχρι να ενώσουν τις ζωές τους με τα ιερά δεσμά του γάμου. Οι παρακάτω ταινίες αγνοήσαν επιδεικτικά το παραπάνω πρότυπο (και καλά κάνανε), προτιμώντας να παρουσιάσουν τις ερωτικές σχέσεις με μια πιο "ρεαλιστική" οπτική. 

Bride of the Reanimator (Brian Yuzna, 1990). Η δεύτερη ταινία της γνωστής τριλογίας προχωράει ένα βήμα παραπέρα την ιστορία αλλά και τη συζήτηση για τις σχέσεις νεκρών-ζωντανών. Ο νεαρός Dan που γνωρίσαμε στη πρώτη ταινία, βοηθάει τον Herst να φτιάξουν την ιδανική γυναίκα χρησιμοποιώντας τα καλύτερα μέλη (δάχτυλα πιανίστριας, πόδια μπαλαρίνας, βυζιά πόρνης, γεννητικά όργανα παρθένας κλπ), το σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η καρδιά της αγαπημένης του Megan. Αλλά επειδή κάποιοι άντρες είναι γουρούνια, πριν καλά καλά αναστηθεί η νέα Megan (η οποία είναι και πάλι ερωτευμένη μαζί του), o Dan την απατά με τη (ζωντανή) ιταλίδα Francesca. Οι δύο γυναίκες μαλλιοτραβιούνται για χάρη του και όταν το γουρούνι διαλέγει την ιταλίδα, η νέα Megan μην αντέχοντας τον πόνο, ξεριζώνει τη καρδιά της. 
για του λόγου το αλήθές...

My boyfriend's back (Bob Balaban, 1993). Ο νεαρός John περνάει το μεγαλύτερο μέρος της εφηβείας του ερωτευμένος με την Missy. Ντρέπεται όμως να ομολογήσει τον έρωτα του μέχρι που μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας, βάζει το σώμα του ανάμεσα σε μια σφαίρα και την αγαπημένη του Missy. Πεθαίνει αλλά ο έρωτάς του είναι τόσο βαθύς που επιστρέφει στη ζωή για να τη ζητήσει σε ραντεβού. Ταυτόχρονα, τρώει τη μισή πόλη για να μη σαπίσει πριν τη ρομαντική βραδιά αλλά και ποιος από εμάς δεν έχει κάνει τρέλες για την πρώτη του αγάπη; 
ο πατήρ της νεαρής τους δίνει την ευχή του...

Και μιλώντας για τρέλες, νταντά νταντά: Return of the Living Dead 3 ( Brian Yuzna, 1993).  Ο έρωτας εδώ είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας. Ο νεαρός Curt αποφασίζει να το σκάσει με τη κοπέλα του Julie για να ξεφύγει από τον καταπιεστικό (στρατόκαυλο) πατέρα του. Πριν φύγουν λένε να περάσουν από τη στρατιωτική βάση στην οποία δουλεύει ο πατέρας του για να ελευθερώσουν τα αθώα ζωάκια πάνω στα οποία πειραματίζεται ο στρατός (ή έτσι νομίζουν). Εκεί ανακαλύπτουν την τρομακτική αλήθεια για την τριοξίνη 345 και ενώ τρέχουν να φύγουν, η νεαρή Julie πέφτει και πεθαίνει. Αλλά αυτό δεν σταματά τον ερωτευμένος Curt, ο οποίος κλέβοντας λίγη τριοξίνη ανασταίνει την αγαπημένη του και συνεχίζουν το ταξίδι τους στο άγνωστο με βάρκα της ελπίδα. Δεν φτάνουν πολύ μακριά γιατί όπως όλοι ξέρουμε (από τις 2 προηγούμενες ταινίες) , η Julie πρέπει να φάει ανθρώπινα μυαλά για να αντέξει τον πόνο του θανάτου. Αλλά επειδή αγαπάει πραγματικά τον Curt είναι διατεθειμένη να υπομείνει όλο τον πόνο του κόσμου για να μην τον πληγώσει με τα κανιβαλιστικά της γούστα. Και αυτό κάνει. Μαστιγώνεται, κόβεται, χτυπιέται, καίγεται, γεμίζει το σώμα της πρόκες και καρφιά προκειμένου να καταστείλει την πείνα της. Αλλά και ο Curt την αγαπάει μέχρι θανάτου (και λίγο μετά). Όταν ο στρατός τους βρίσκει και έχει σκοπό να βασανίσει την αγαπημένη του, διαλύει όλη τη βάση για τη σώσει. Κάπου εκεί έχει κι αυτός μολυνθεί από την ανίερη τριοξίνη και οι δύο τους αποφασίζουν να πεθάνουν μαζί ως άλλοι Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Πάρτα αρχίδια μου Meg Ryan! 
sexy!

Cemetary Man (aka Dellamorte Dellamore, Michele Soavi, 1994). Σε μια σουρεαλιστική πόλη, όπου οι νεκροί ξαναγυρνάνε στη ζωή, ο μοναχικός νεκροθάφτης Rupert, ερωτεύεται κεραυνοβόλα μια (πολύ σέξυ) χήρα, την οποία και σαγηνεύει δείχνοντας της το οστεοφυλάκιο. Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, η οποία είναι γνωστή μόνο ως "She" θέλει να ολοκληρώσουν τον έρωτά τους πάνω στο τάφο του αποθανόντος συζύγου της. Και φυσικά ο κερατάς ξυπνάει και τη σκοτώνει. Έτσι είναι ο άντρας ο σωστός! Ο ήρωας μας όμως ξεχνάει τους έρωτες και τις αγάπες και πυροβολεί την ερωμένη του στο κεφάλι για να μην αναστηθεί. Γουρούνι! Αυτή φυσικά και ανασταίνεται και ο Rupert τρελαίνεται σε μια από τις πιο σουρεαλιστές και αστείες ταινίες του είδους.

αυτό είναι το άλλο ειδύλλιο της ιστορίας. δείτε την ταινία, μη τα θέλετε όλα έτοιμα!


Οι ζομποέρωτες μετά το 2000

Το 2000 άλλαξε πολλά πράγματα, τα περισσότερα από τα οποία δε θα απασχολήσουν ποτέ αυτή τη σελίδα . Άλλαξαν όμως και οι ζομποταινίες που πλέον "ενηλικιώθηκαν", ωρίμασαν. Εξακολουθούν να βγαίνουν πολλά σκουπίδια αλλά έχουν ένα άλλο αέρα, πιο κατασταλαγμένο. Όσον αφορά στην διερεύνηση του έρωτος, το φαντασιακό συναντά τον εξπρεσιονισμό και μετουσιώνεται σε υπαρξιακά αλλά και ρεαλιστικά ψήγματα του μεταμοντερνισμού. Αν θέλει κάποιος, το συζητάμε. 

Λοιπόν, η πρώτη ταινία είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή, το Zombie Honeymoon (Dave Gebroe, 2004).  Πρόκειται για το ψυχολογικό δράμα της Denise και του Danny, που δέχονται επίθεση από ζομπι την πρώτη μέρα του γάμου τους. O Danny γίνεται ζόμπι και αρχίζει να τρώει ανθρώπους ενώ η Denise σε όλη την ταινία ταλανίζεται ανάμεσα στην αγάπη και τη λογική. Τον απαρνιέται μονάχα όταν αυτός χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς και της επιτεθεί. Κλασικό γουρούνι.
                                  
                                        
ο γάμος όντως σκοτώνει τον έρωτα

Μια πιο κωμική ταινία, το Slither (James Gunn, 2006), ασχολείται με το θέμα της γυναικείας καταπίεσης από τον άντρα-σύζυγο στην πατριαρχική κοινωνία. Ο Grant πέφτει θύμα εξωγήινων που τον καταλαμβάνουν ψυχή τε και σώματι για να αναπαραχθούν και να εισβάλουν στη γη. ο Grant όμως είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του, Starla, και αρνείται να μοιραστεί μαζί της αυτή τη κατάρα. Γι αυτό, πάει να αναπαραχθεί με την πρώτη τυχούσα. Την κεράτωσε γιατί την αγαπούσε. Μέχρι να γεννηθούν τα (εκατομμύρια) παιδιά του,  η Starla έχει μάθει την αλήθεια και πολύ στεγνά τον δίνει στους μπάτσους (η τσούλα). Ο Grant πλήρως μεταλλαγμένος πια, χρησιμοποιεί τα παιδιά του για να καταλάβει τους κατοίκους του χωριού και όλοι μαζί (με συλλογικό εγκέφαλο) προσπαθούν να ξανακερδίσουν την καρδιά της Starla. Αλλά δεν, γιατί η λεγάμενη έπιασε αγαπητικό το σερίφη. Τσούλα!

ποια γυναίκα μπορεί να αντισταθεί σε αυτό;


Η επόμενη ταινία είναι από τις αγαπημένες μου και επειδή δείχνει τα πράγματα από την πλευρά των ζόμπι. Wasting Away (aka Aaah, Zombies!, Matthew Kohnen, 2007). Δε θα πω πολλά, γιατί πρέπει να τη δείτε όλοι. Απλά θα πω ότι σε αυτή την περίπτωση ο θάνατος απλά δυνάμωσε τον έρωτα 2 ζευγαριών. Μια απολαυστική ρομαντική κομεντί με δυνατές δόσεις καφρίλας και splatter!

τι ρομαντικό!

Και για το τέλος, μια πολύ καινούρια ταινία ,το Warm Bodies (Jonathan Levine, 2013). Η ιστορία πάλι εκτυλίσσεται μέσα από τα μάτια ενός ζόμπι. Ο R (δε θυμάται ολόκληρο το όνομά του) είναι ένα από τα πολλά ζόμπι που ζουν έξω από τις ανθρώπινες πόλεις. Διατηρεί ακόμα πολλά στοιχεία της προηγούμενης προσωπικότητας του, είναι ένα σκεπτόμενο και προβληματισμένο ζόμπι. Σε μια επιδρομή συναντά την Julie και την ερωτεύεται. Την σώζει από τα άλλα ζόμπι και μετά κάνει ότι θα έκανε κάθε ερωτευμένος στη θέση του. Την απαγάγει και την οδηγεί στο αεροπλάνο-σπίτι του, όπου τη φροντίζει και προσπαθεί να της εξομολογηθεί τον έρωτα του με μουσική, ποίηση, δώρα γιατί δε μπορεί να μιλήσει φυσικά (ο τέλειος άντρας). Η Julie αποφασίζει να τον πάει στους ανθρώπους για να δουν ότι τα ζόμπι είναι ακόμα άνθρωποι και πρέπει να βρεθεί μια θεραπεία. Long story short, αρχίζουν να τους κυνηγάνε ζόμπι και άνθρωποι και βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια πισίνα. Ο R αγαπάει τόσο πολύ τη Julie που κυριολεκτικά η καρδιά του αρχίζει να χτυπάει και επανέρχεται στη ζωή. Μια νέα εποχή ξεκινάει για ζόμπι και ανθρώπους και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
speaks for itself

Αυτά περί ζομποέρωτος επειδή το ζητήσατε! Δεν έχω αγγίξει καθόλου το σεξ ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς γιατί ο κατάλογος των ταινιών θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Δεσμεύομαι για μελλοντικό άρθρο, όμως. Αν έχω ξεχάσει κάποια ταινία, ή απλά δεν έτυχε να τη δω ακόμα, δέχομαι προτάσεις και σχόλια για τις ταινίες που παρουσίασα! 

more brains... »

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ιαπωνία και Ζόμπι (part1)

Ιαπωνία και Ζόμπι (part1)

Δεν θα ισχυριστώ ότι είμαι ειδική στον ιαπωνικό κινηματογράφος ή στην ιαπωνική κουλτούρα. Αλλά επειδή παίρνω σοβαρά (πιο σοβαρά από ότι θα έπρεπε, μάλλον) την έρευνα μου για τις ζομποταινίες, ψάχνω ταινίες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Με τις ιαπωνικές ταινίες έφαγα ένα σκάλωμα, μάλλον υπάρχει ένα πολιτισμικό χάσμα γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι στο πούτσο συμβαίνει μέσα στο μυαλό τους! Αλλά θα έρθω με αναλυτικότερο άρθρο.

Υπάρχουν όμως 3 ταινίες που με προβλημάτισαν βαθύτατα. Δεν τις μίσησα, δε τις λάτρεψα αλλά σίγουρα κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου. Είναι τόσο μοναδικές που αναγκάστηκα να φτιάξω ειδική κατηγορία: ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ! Πραγματικά και στις 3 ταινίες δε μπορούσα να αποφασίσω αν είναι ταινιάρες ή αποτυχίες. Ίσως η αλήθεια να είναι κάπου στη μέση. Without further ado...

Stacy: attack of the schoolgirl zombies  (naoyuki tomomatsu, 2001)

Μία ωραία πρωία, έφηβα κορίτσια 15-17 ετών αρχίζουν να πεθαίνουν και να ξαναγυρίζουν στη ζωή σαν Stacies (αν κατάλαβα καλά, stacy λέγεται το ιαπωνικό αντίστοιχο της barbie). Από εκεί και πέρα το χάος. Υπάρχουν 4 βασικά subplots και αρκετές μικρότερες ιστορίες μέσα σε αυτά που κάπως συνδέονται. Το ρομάντζο μιας μαθήτριας (εσώκλειστης) σε σχολείο θηλέων με τον αδερφό μιας συμμαθήτριας της, οι δυσκολίες που να αντιμετωπιστεί η πανδημία των stacy (γιατί δεν πεθαίνουν με τίποτα...) από τις ειδικές μονάδες και τα παράνομα κυκλώματα, οι έρευνες ενός επιστήμονα για το φαινόμενο και η τελευταία βδομάδα μια μέλλουσας stacy με αυτόν που διάλεξε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συνδεθούν όλα αυτά και είμαι σίγουρη ότι ο τρόπος που διάλεξαν οι δημιουργοί είναι ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ! Αυτή η ταινία έχει τόσο κακή ροή και δομή που αποκλείεται να μην έγινε επίτηδες. Είναι άθλια σε όλα τα επίπεδα που μόνο μια ιδιοφυϊα θα μπορούσε να το σκεφτεί. 



Kung-fu zombie (yi-jung hua, 1982)

Εδώ έχουμε κλασσική b-movie του 80, japanede style!  Οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούσαν τους ίδιους κομπάρσους για διαφορετικά ζόμπι, οι ιάπωνες χρησιμοποίησαν κούκλες! Οι Αμερικάνοι βάζανε βυζιά για να καλύψουν τα σεναριακά κενά, οι ιάπωνες βάλανε kung-fu. Πολύ kung-fu! Οι αντίστοιχες σκηνές είναι τόσο γρήγορες που παθαίνεις επιληψία. Αν κατάλαβα καλά το στόρι, υπάρχει μια vendetta ανάμεσα σε 2 kung-fu masters και επιστρατεύεται κι ένας μάγος για να φτιάξει τον απόλυτο απέθαντο πολεμιστή αλλά είναι κομπογιαννίτης και το σκοτώνει το αφεντικό του και μετά ψάχνουν να βρουν ένα καλό σώμα και το ιδανικό είναι ο γιος του αντίπαλου kung-fu master που μισεί τον πατέρα του που τελικά πεθαίνει και τον ανασταίνουν και παλεύει με το γιο του που ψάχνει το μάγο για να αντιστρέψει τα ξόρκια αλλά έχει ένα αόρατο καπέλο και κάπου εκεί μπερδεύτηκα. Πάντως είναι αστεία ταινία και έχει και ξύλο.



Wild zero (tetsuro takeuchi, 1999)

Πρόκειται για την ιστορία ενός ρομαντικού νέου fan του rock'n'roll που ξεκινάει ένα ταξίδι προς αναζήτηση των αγνών ιδανικών του rock'n'roll. Σαν βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη, θαναι μακρύς ο δρόμος... και δε βοηθάει το γεγονός ότι η γη δέχεται επίθεση από εξωγήινους που ανασταίνουν νεκρούς και τους στέλνουν να εξοντώσουν τους γήινους. Ούτε ότι ο ήρωας μας θα βρει τον έρωτα λίγο διαφορετικό από ότι περίμενε. Αλλά βοηθάει όταν η αγαπημένη σου ροκ μπάντα λειτουργεί σαν deus ex machina και σώζει τον κόσμο ενώ παράλληλα βοηθάει τον ήρωά μας να βρει τον εαυτό του μέσα από την πραγματική αγάπη. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει άφθονο ξύλο, τραγελαφικές καταστάσεις, ιαπωνικό rock'n'roll, μηχανές και εκρήξεις. Και φυσικά είναι απόλαυση να ακούς τους ιάπωνες να λένε "rock'n'roll"


Αυτά μέχρις στιγμής, περιμένω σχόλια για τις ταινίες, γνώμες και αν μπορεί κάποιος διευκρινήσεις!
more brains... »