Μεγάλες Προσδοκίες

Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα κατά τη δημιουργία μιας ταινίας ή ενός βιβλίου (και μιλάμε εκ πείρας) είναι η επιλογή του κατάλληλου τίτλου. Ένας σωστός τίτλος πρέπει με συντομία και πρωτοτυπία να περιγράφει το σύνολο της ταινίας, δίνοντας στοιχεία στο θεατή για την ποιότητά της και  ταυτόχρονα να κεντρίζει το ενδιαφέρον συσκοτίζοντας άλλα. Εκτός βέβαια κι αν πρόκειται για ζομποταινία. Εκεί μπορείς απλά να βάλεις τις λέξεις zombie ή dead και κάτι από την ταινία και είσαι εντάξει. Τα ζόμπι επιτίθενται βράδυ; Night of the living dead. Τα ζόμπι τρώνε ανθρώπινη σάρκα;  Zombie: Flesh Eaters.  Το ζόμπι σου είναι κοπέλα; Deadgirl. Η ηρωίδα σου συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι γύρω της είναι νεκροί; Ι walked with a zombie. Τα ζόμπι επιστρέφουν; Return of the living dead. Τόσο απλό, τόσο εύκολο. Πρέπει να υπάρχει μια συνέπεια ανάμεσα στον τίτλο και το περιεχόμενο, ανεξάρτητα από την ποιότητα της ταινίας.

Θα μπορούσαμε σε αυτό εδώ το άρθρο να διαφημίσουμε τους πιο πετυχημένους τίτλους ζομποταινιών, αλλά δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι. Αντίθετα, θα ασχοληθούμε με (και θα κράξουμε) τους τίτλους που δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν ούτε καν αυτά τα ταπεινά κριτήρια. Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είμαστε, σκληροί, άκαρδοι και αμείλικτοι.

Attack: girls’ swim team versus the undead (Koji Kawano, 2007). Φαίνεται ξεκάθαρο. Μία ομάδα κολυμβητριών θα τα βάλει με τους νεκροζώντανους. Αμ δε. Υπάρχουν μεν κολυμβήτριες αλλά είναι κομπάρσοι. Εκτός από δύο, την ηρωίδα και τη φίλη της, που όπως αποδεικνύεται είναι νίντζα που την έχει στείλει ο παιδεραστής τρελός επιστήμονας για να εκδικηθεί ή να ξαναφέρει πίσω την ηρωίδα. Δεν είμαστε σίγουροι για την πλοκή, αλλά η ομάδα κολύμβησης σαν σύνολο δεν επιτίθεται ποτέ στους νεκρούς. Τους οποίους είχαμε σταματήσει να  περιμένουμε γιατί πάντα ξεχνάμε ότι στα ιαπωνικά μάλλον βγάζει απόλυτο νόημα ένας διεστραμμένος να στείλει νίντζα με ζόμπι για βοηθούς για να πιάσει (;) μία έφηβη κοπέλα. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν ξέρουμε αν το πρόβλημα υπάρχει στον πρωτότυπο τίτλο ή προέκυψε στην μετάφραση. Αλλά πραγματικά γιατί να δώσεις ένα τόσο συγκεκριμένο τίτλο στη ταινία σου αν δεν αντιστοιχεί ούτε σε μισή σκηνή; Εναλλακτικός τίτλος: Attack: ninja spy vs swimming girl, with but mostly without swimming suits.

should be...                                                                  but actually is...

Attack of the vegan zombies (Tim Townsend, 2010). Αυτός ο τίτλος μας τρόμαξε. Η ιδέα ότι υπάρχουν ζόμπι εκεί έξω που δεν τρώνε κρέας μας γέμισε θλίψη αλλά εξίταρε την επιστημονική μας περιέργεια.  Δε θα μάθουμε όμως ποτέ γιατί κάποιοι δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν τα φυτά από τους χορτοφάγους( λογική η παρεξήγηση μεν αλλά πάρτε ένα λεξικό). Μια μάγισσα κάνει ξόρκια στα κτήματά της για να έχει καλή σοδειά και τα φυτά «ζωντανεύουν» και τρώνε ανθρώπους που με τη σειρά τους γίνονται «πράσινα» ζόμπι που τρώνε άλλους ανθρώπους.  Οι χαρακτήρες έχουν βέβαια την προσωπικότητα μιας αγκινάρας αλλά αυτό δεν φτάνει για να μεταπηδήσουν από την οικογένεια των θηλαστικών στα φυτά. Αν κάποιος αναγνώστης μας είναι χορτοφάγος ας μας πει την άποψή του και μετά ας πάει να φάει δηλητηριασμένα μπρόκολα. Εναλλακτικοί τίτλοι: Attack of the carnivorous plant-zombies.

should be... 

    but...

The astro-zombies (ted v. mikels, 1986).  Δεν είμαστε σίγουροι τι περιμέναμε από αυτό τον τίτλο. Εξωγήινους; Κομήτες με θανατηφόρα ακτινοβολία; Το star wars με ζόμπι; Κάτι τέλος πάντων από το διάστημα. Η εν λόγω ταινία όμως μας δείχνει έναν τρελό επιστήμονα που προσπαθεί να αναστήσει τους νεκρούς με ηλεκτρομαγνητικά ραδιοκύματα, χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη για τα πειράματά του τα πτώματα κάποιων serial killer.  Αμερικάνοι επιστήμονες και στρατιώτες κυνηγούν τα ζόμπι δολοφόνους και ταυτόχρονα ψάχνουν τον τρελό επιστήμονα για να βάλουν ένα τέρμα στην εγκληματική δράση του. Παράλληλα, εξωτικοί κατάσκοποι επίσης ψάχνουν να βρουν τη φόρμουλα για να φτιάξουν έναν απέθαντο στρατό και να κατακτήσουν τον κόσμο. Εναλλακτικοί τίτλοι: The high-tech zombies, The war for the control of the undead, The radio waves zombies.

should be...                                                            what it probably is, not really sure...

             

Zombie 5- killing birds (Clause Milliken, 1988).  Σε όλη την ταινία (και είναι κοντά δύο ώρες) εμφανίζεται ένα πουλάκι που δεν σκοτώνει κανέναν. Υπάρχει πτηνοτροφείο αλλά δεν έχει ούτε ένα πετούμενο. Οι ήρωες μας βρίσκονται αποκλεισμένοι σε ένα σπίτι που μάλλον είχε χτιστεί με LSD (ή έτσι θέλουμε να το φανταζόμαστε) γιατί όλοι αρχίζουν να έχουν παραισθήσεις. Εναλλακτικός τίτλος: zombie 5- we can’t think of another zombie movie.

                                                           should be... 

you should be ashamed of yourselves...

Zombie Island Massacre (John N. Carter, 1984).  Δε θα πούμε πολλά. Η ταινία δεν έχει ούτε zombies (είναι κόλπο των ιθαγενών για να εκδικηθούν τους τουρίστες), ούτε massacre (οι ήρωες πεθαίνουν ένας ένας εκτός σκηνής) και για το island θα πρέπει να δεχτούμε το λόγο του σκηνοθέτη, που δεν είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε σε αυτό το σημείο. Εναλλακτικοί τίτλοι: Last journey, Deadly destination.

                                                           should be...

                                                              what it actually is...

...without the naked lady...

Τελειώνοντας πρέπει να αναφέρουμε και το Gangs of the dead (Duane Stinnett, 2006). Ο συγκεκριμένος τίτλος ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο. Δύο συμμορίες, μία των μαύρων και μία των λατινοαμερικανών (για να μην ξεχνάμε και τα στερεότυπα μας) κάνουν τις συνηθισμένες αγοραπωλησίες ναρκωτικών όταν η γη κατακλύζεται από κομήτες που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε ζόμπι. Οι ήρωές μας βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια παλιά αποθήκη και είναι αναγκασμένοι να δουλέψουν όλοι μαζί (και με τους μπάτσους της Δίωξης που τους παρακολουθούσαν) για να επιβιώσουν. Και φυσικά καταλήγουν να αλληλοσκοτώνονται. Από άποψη τίτλου είναι τυπικά εντάξει, αλλά όπως και πολλές ζομποταινίες έχει κυκλοφορήσει και με άλλους τίτλους για «καλύτερο» μάρκετινγκ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο κυκλοφόρησε σαν 48 weeks later, το οποίο πέρα από άθλια προσπάθεια εκμετάλλευσης είναι τουλάχιστον απογοητευτικό.

Προς όλους τους δημιουργούς και τους wannabe δημιουργούς ζομποταινιών εκεί έξω. Δοκιμάστε να βάλετε τη φαντασία και το ταλέντο σας στην ίδια την ταινία και μην τα εξαντλείτε σε δήθεν έξυπνους τίτλους. Θα δούμε τη ζομποταινία σας ακόμα κι αν λέγεται the living dead staring at boobs (dibbs) αρκεί να έχει ζόμπι και βυζιά, όπως υπόσχεται. Αν όμως την ονομάσεις the eternal sunshine of the undead mind (also dibbs) θα πρέπει να το εννοείς. Αλλιώς θα μπεις στη μαύρη λίστα. Για πάντα.  

Είμαστε κακοί άνθρωποι αλλά δίκαιοι. Το μόνο που θέλουμε από μια ζομποταινία είναι να φτάνει το πήχη που η ίδια έχει θέσει. Αν νομίζετε ότι έχουμε αδικήσει κάποια από τις παραπάνω ταινίες ή ότι ξεχάσαμε κάποια άλλη, μπορείτε να μας το πείτε. Επίσης μπορείτε να μας πείτε ποιοι είναι οι πιο πετυχημένοι τίτλοι ζομποταινιών στα σχόλια ή στη σελίδα μας στο facebook. Γενικά εκφράστε ελεύθερα τη γνώμη σας, δε δαγκώνουμε. 

ΥΓ. Αν κάποιος/α ενδιαφέρεται να γυρίσει το eternal sunshine of the undead mind ας επικοινωνήσει μαζί μας. 

The Janitor