zomBE or not zomBE?

 Μια εισαγωγή στην πραγματεία της διατριβής συγκριτικά με το νόημα της ύπαρξης ή μη του σύμπαντος (part 1)

Οι πιο πιστοί μας αναγνώστες θα έχουν καταλάβει μέχρι τώρα ότι δεν παίρνουμε πολύ σοβαρά τον εαυτό μας. Ή οτιδήποτε άλλο. Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δε μας μοιάζουν. Άνθρωποι που νομίζουν ότι κάθε πράξη τους ή/και κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα τους πρέπει να σημαίνει κάτι. Άνθρωποι που ζητάνε από την τέχνη να τους προβληματίσει και να τους δώσει απαντήσεις για τα προαιώνια ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα. Είναι οι άνθρωποι που δεν βλέπουν ζομποταινίες (ειδικά τώρα που είναι της μόδας) γιατί τις θεωρούν χάσιμο χρόνου και φαιής ουσίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους ολόκληρους που αποδεικνύουν την παραπάνω θέση, αλλά αυτό θα ήταν όντως χάσιμο χρόνου. Όσοι δεν καταλαβαίνουν την πολιτική κριτική του Romero ή την κοινωνική σάτιρα του Wright (και πολλών πολλών άλλων) είναι δηθενοκουλτουριάρηδες (και μάλλον δεν διαβάζουν το blog μας…). Ας πάνε λοιπόν να διαβάσουν τον Αλχημιστή ή τις 50 αποχρώσεις του γκρι ή όποιο άλλο «βαθυστόχαστο»  βιβλίο είναι της μόδας αυτή την περίοδο, όσο η ομάδα του Zombie Files (δια στόματος Janitor) θα μοιράζεται μαζί σας τα απλά μαθήματα ζωής που κρύβονται σε διάφορες ζομποταινίες.

A little bit zombie (Casey Walker, 2012).

Ο ήρωας μας είναι ο Steve, ένας γλυκύτατος άνθρωπος που η μόνη του έγνοια είναι να κάνει την αρραβωνιαστικιά του, Tina, ευτυχισμένη. Κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, η Tina ασχολείται αποκλειστικά με το σχεδιασμό του γάμου τους, η αδερφή του προσπαθεί να τους χωρίσει και ο γαμπρός και παιδικός του φίλος είναι απλά ο αξιαγάπητος ηλίθιος της υπόθεσης. Κανείς δε δίνει σημασία σε ένα τυχαίο κουνούπι που τσιμπάει τον πρωταγωνιστή μας μεταφέροντάς του τον ιό του ζομπισμού. Ταυτόχρονα παρακολουθούμε έναν κυνηγό ζόμπι και μια νεαρή επιστήμονα που αφιλοκερδώς (σχεδόν) προσπαθούν να εξαλείψουν τη μάστιγα των απέθαντων.  

Χάρη στον ιδιαίτερο τρόπο μετάδοσης της ασθένειας (από κουνούπι-ζόμπι) ο Steve ζομποποιείται διατηρώντας όμως την προηγούμενη προσωπικότητα του, κάτι που προκαλεί διαφορετικές αντιδράσεις στους υπόλοιπους χαρακτήρες.

Ο redneck κυνηγός προσπαθεί να τον σκοτώσει, καθώς είναι πεπεισμένος για το αφύσικο της ύπαρξης των ζωντανών νεκρών και από ένα σημείο και μετά απλά δεν τον νοιάζει.

Η επιστήμονας, από την άλλη, βλέπει τον πρωταγωνιστή μας σαν ορόσημο στην ιστορία της επιστήμης και προσπαθεί να τον πείσει να γίνει το πειραματόζωό της για το καλό της ανθρωπότητας.

Η αδερφή του και ο άντρας της θέλουν να τον προστατέψουν από τους 2 προηγούμενους και ταυτόχρονα να βρουν τρόπο να διαχειριστούν τις καινούριες διατροφικές του συνήθειες.

Η αρραβωνιαστικιά του θέλει να παντρευτεί. Δεν την νοιάζει που ο μέλλων σύζυγος της σαπίζει, αποκτά δολοφονικές τάσεις και τρέφεται από άλλους ανθρώπους, αρκεί να μπορεί να σταθεί στην εκκλησία και να πει τις τρεις σημαντικότερες λέξεις στη ζωή της: yes, I do.

Μέχρις στιγμής λοιπόν σε αυτή τη μέτρια κωμωδία έχουμε: α) τις συντηρητικές και αμόρφωτες δυνάμεις της κοινωνίας με μανιχαϊστικές αντιλήψεις που αρνούνται να δεχτούν την αλλαγή και την εξέλιξη, β) τον αμφιλεγόμενο ρόλο της επιστήμης, που προκειμένου να σώσει την ανθρωπότητα πρέπει να θυσιάσει αρκετούς ανθρώπους, γ) την υπερβολική σημασία που δίνει η κοινωνία μας στο θεσμό της οικογένειας και ιδιαίτερα στις εξ' αίματος σχέσεις και δ) την αρρωστημένη εμμονή με το γάμο που καλλιεργείται συστηματικά. Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε να υπαρξιακά που βασανίζουν τον ίδιο τον Steve.

Τι έχουμε μάθει μέχρις στιγμής λοιπόν από αυτή την μέτρια, επαναλαμβάνουμε, κωμωδία;

Πρώτον, ο κόσμος δε χωρίζεται σε μαύρο και άσπρο και όσοι επιμένουν να τον βλέπουν έτσι (οι θρησκείες για παράδειγμα) είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι για το σύνολο της ανθρωπότητας.

Δεύτερον, η επιστήμη δε μπορεί να αυτοπεριορίζεται από αόριστες ηθικολογίες, αλλά ούτε να θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της επιστημονικής προόδου, και τα όρια ανάμεσα στα δύο είναι δυσδιάκριτα.

Τρίτον, όταν ο οριακά παρωχημένος θεσμός της οικογένειας ανάγεται σε αυταξία, λειτουργεί παρασιτικά έως και ανταγωνιστικά ως προς τους υπόλοιπους θεσμούς, διαβρώνοντας αφενός ευρύτερα κοινωνικά σύνολα και διαστρεβλώνοντας αφετέρου τις ηθικές - αλλά όχι αποκλειστικά - αξίες σε ατομικό επίπεδο. Όσοι από εσάς διαβάζοντας τη παραπάνω φράση σκεφτήκατε ότι είναι μια φρέσκια και εναλλακτική άποψη, συγχαρητήρια!, ανήκετε de facto στη κατηγορία των ψευτοδιανοούμενων που κράξαμε στην αρχή του άρθρου και κερδίζετε μια εντελώς δωρεάν στείρωση! Αυτό που εννοούμε είναι ότι αδερφική αγάπη (αλλά και η γονεϊκή) μπορεί να είναι υπερβολική και αρρωστημένη χωρίς να είναι απαραίτητα αιμομικτική.

we can't stress this enough... this is NOT the only to screw your family

not worth it, girl... 

And last but not least, το πιο σημαντικό δίδαγμα της ταινίας: δεν χρειάζεται να παντρευτείς σώνει και ντε! Το λέω κυρίως στις γυναίκες αναγνώστριες μας (ξέρεις ποια είσαι). Καταλαβαίνω την πίεση που νιώθεις από μικρή να μεγαλώσεις και να γίνεις μια καλή νοικοκυρά και άξια μάνα, αλλά όλα αυτά είναι η σεξιστική προπαγάνδα του συστήματος για να σε κρατάει για πάντα καταπιεσμένη. Οι άντρες (όπως τονίζει συνεχώς η κοπέλα μου και αν δεν το μεταφέρω θα πέσει παντόφλα και δε θα ξανακάνω σεξ μέχρι μετά τη δευτέρα παρουσία) χρησιμεύουμε σε μόνο 3 πράγματα. 1) τεκνοποίηση, 2) για να σκοτώνουμε κατσαρίδες, 3) για όταν τελειώνουν οι μπαταρίες. Αν τώρα αγαπητή αναγνώστρια, έχεις βρει τον μεγάλο έρωτα και θες να τον παντρευτείς, να θυμάσαι ότι υπάρχουν όρια στις θυσίες που απαιτεί ο γάμος. Δεν αξίζει να τον παντρευτείς αν το πέος του πέφτει, εννοώ κυριολεκτικά, αν χρειάζεται δηλαδή να το ψάχνεις κάτω από καναπέδες μαζί με άλλα μέλη του σώματός του (το άλλο είδος πεσμένου πέους είναι απόλυτα φυσιολογικό, συμβαίνει για πρώτη φορά και συμβαίνει σε όλους). Ή αν χρειάζεται να κάνεις πεζοδρόμιο μαζί την κουνιάδα σου στο πιο κακόφημο μπαρ της πόλης για να ετοιμάζεις το επόμενο «γεύμα» του καλού σου. You’re better than that!

you can't handle the truth!

Αρχικά το πλάνο μας περιείχε και άλλες ζομποταινίες με mind blowing ηθικά διδάγματα, αλλά κάπου στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι δε θα αντέξετε τόση σοφία μαζεμένη. Επίσης βαρέθηκα και νομίζω ότι μόλις τέλειωσαν οι μπαταρίες, οπότε για τις υπόλοιπες ζομποταινίες θα υπάρχουν ξεχωριστά άρθρα.

ΥΓ. Οι νικητές του διαγωνισμού μπορούν να στείλουν τα στοιχεία τους και τη διεύθυνση στην οποία επιθυμούν να παραλάβουν τη δωρεάν στείρωση στη σελίδα των Zombie Files  με τον κωδικό ‘I liked Mozart before he was mainstream”

             The Janitor